ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់ ថ្វីដ្បិតតែមិនមែនជាថ្ងៃប្រពៃណីសាសនារបស់កម្ពុជា តែអត្ថន័យរបស់ថ្ងៃនេះក៏មិនប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរពេកនោះទេដល់ការរស់នៅក្នុងសង្គម ប្រសិនបើប្រជាជនយល់ច្បាស់ពីតម្លៃអប់រំ និងជួយជំរុញឱ្យមានក្តីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនឡើងក្នុងការរស់នៅ។
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រជាជនកម្ពុជាបានចូលរួមប្រារព្ធពិធីជាច្រើនទាំងបែបខ្មែរ បែបអ៊ិស្លាម បែបចិន និងបែបអឺរ៉ុប។ ក្នុងនោះទិវា ឬតម្លៃអប់រំនៃកម្មវិធីនីមួយៗសុទ្ធតែអប់រំមនុស្សឱ្យធ្វើល្អ ចេះចែករំលែក មានចិត្តកត្តញ្ញូ និងស្រឡាញ់គ្នា។ កន្លងមកផលប៉ះពាល់ដែលកើតចេញពីពិធីទាំងអស់នោះភាគច្រើនមកពីការអនុវត្តខុស ដោយមិនយល់ ឬដោយបំពានពីបុគ្គលដែលចង់ឆ្លៀតឱកាសកេងចំណេញពីពិធីទាំងអស់នោះ។
ជាក់ស្តែង ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់ មានអត្ថន័យអប់រំឱ្យមនុស្សចេះគោរពស្រឡាញ់គ្នា ចេះដឹងគុណគ្នា មិនខុសប៉ុន្មានពីបុណ្យ និងតម្លៃអប់រំរបស់ខ្មែរនោះទេ តែយុវវ័យមួយចំនួនបែរជាឆ្លៀតឱកាសបង្វែរទិវាដ៏មានអត្ថន័យល្អនេះទៅជារឿងទិវាបុណ្យសង្សារ ឬអ្នកខ្លះចាត់ទុកថា ជាទិវាបរិច្ចាគខ្លួនទៅវិញ។ ការយល់ខុសបែបនេះបានជះផលអវិជ្ជមាន និងបង្កក្តីព្រួយបារម្ភជាច្រើនសម្រាប់ប្រជាជនខ្មែរទូទៅ ជាពិសេសអាណាព្យាបាលដែលមានកូនស្រី។
ទន្ទឹមនឹងមានក្តីបារម្ភខ្លាចក្រែងយុវជនឆ្លៀតឱកាសប្រើប្រាស់បាច់ផ្កាមួយបាច់ប្តូរបានខ្លួនប្រាណយុវនារីវ័យក្មេងនៅថ្ងៃទី14កុម្ភៈនេះ ក្រសួងពាក់ព័ន្ធ និងក្រសួងវប្បធម៌ក៏បានចេញសេចក្តីណែនាំឱ្យយុវជនយល់ឱ្យបានច្បាស់ថា ទិវានេះមិនមែនជាថ្ងៃបុណ្យសង្សារដូចដែលយុវវ័យគិតនោះទេ និងក៏មិនមែនជាឱកាសដើម្បីប្រព្រឹត្តសកម្មភាពមិនគប្បីនោះដែរ តែជាថ្ងៃល្អសម្រាប់ចែករំលែកក្តីស្រឡាញ់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ជាពិសេសជនដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ។ ស្របជាមួយគ្នានេះដែរ មជ្ឈមណ្ឌលជាតិផ្តល់ឈាម ក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាពដើម្បីបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវជន និងប្រជាជនខ្មែរឱ្យកាត់បន្ថយសកម្មភាពអវិជ្ជមានដែលប៉ះពាល់ដល់វប្បធម៌ ប្រពៃណីជាតិ មកចូលរួមបរិច្ចាគឈាមដើម្បីជួយដល់ជនរងគ្រោះដែលកំពុងត្រូវការការជួយជីវិតជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យវិញប្រសើរជាង។
ការឱ្យតម្លៃលើក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ គឺការផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ដោយមិនចង់បានផលតបស្នង ឬមានគំនិតអាត្មានិយមដែលបង្កប់ដោយភាពបោកប្រាស់នោះឡើយ ហេតុនេះការផ្តល់ឈាមដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សទូទៅ ជាការផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ប្រកបដោយអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ និងប្រសើរជាងការបរិច្ចាគខ្លួនប្រាណដែលនឹងទទួលបានមកវិញនូវវិបត្តិ៕
