នៅ​ស្ថាប័ន​យើង​ មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​ គឺ​សុទ្ធតែ​អាច​ក្លាយជា​អ្នកដឹកនាំ​

អ្វី​ៗទាំងឡាយ​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​មនុស្ស​ វា​មិនកើត​ឡើង​ដោយខ្លួនឯង​ទេ​ គឺ​ត្រូវ​មាន​អ្នកបង្កើត​។ ប្រសិនបើ​យើង​ខ្សោយ​ យើង​បង្កើត​វា​ឡើង​ដោយ​លំបាក​ បង្កើត​មិនបាន​ ឬអាច​នឹង​ស្លាប់​ដោយសារតែ​ការបង្កើត​ទៀតផង​។ តួយ៉ាងដូចជា​ ម្ដាយ​ដែល​ខ្សោយ​ ពេល​បង្កើតកូន​ អាច​គ្រោះថ្នាក់​អ៊ីចឹង​ដែរ​ តែ​ប្រសិនបើ​ម្ដាយ​នោះ​មាន​សុខភាព​ខ្លាំង​ គឺ​បង្កើតកូន​បាន​ដោយ​ស្រួល​។ មនុស្ស​អាចប​ង្កើត​មនុស្ស​បាន​ហេតុអ្វីបានជា​យើង​មិន​អាច​ ធ្វើ​ឱ្យ​មនុស្ស​ទាំងអស់​ក្លាយទៅជា​អ្នកដឹកនាំ​? ហេតុអ្វីបានជា​យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​អាច​ដឹកនាំ​ជីវិត​ខ្លួនឯង​ ដោយ​ទុក​ឱ្យ​ពួកគេ​បង្កើត​ភាព​ស្មោកគ្រោក​ ឬបង្កើត​រឿង​លំបាកទៅ​ដល់​អ្នកដទៃ​? ហេតុអ្វីបានជា​យើង​ទុក​ឱ្យ​កូនក្មេង​ដែល​កើតមក​ខុស​ផ្ទៃ​មាតា​មានវាសនា​ខុសគ្នា​ បើ​ពួកគាត់​មិន​មាន​សិទ្ធិ​នៅក្នុង​ការ​ចាប់កំណើត​ផង​?

តើ​យើង​ធ្វើ​ម៉េច​ អាច​ជួយ​មនុស្ស​ឱ្យ​ក្លាយទៅជា​អ្នកដឹកនាំ​បាន​? ដើម្បី​ឱ្យ​ពួកគេ​ក្លាយជា​មនុស្ស​ល្អ​ មនុស្ស​អស្ចារ្យ​ និង​មាន​សមត្ថភាព​ដឹកនាំ​ខ្លួនឯង​និង​អ្នកដទៃ​ទៅ​រក​ភាព​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​ខ្ពង់ខ្ពស់​។ មនុស្ស​យើង​មាន​ជម្រើស​តែ2ទេ​ គឺ​នាំ​ខ្លួនឯង​ឡើងឋានសួគ៌​ឬចុះ​ឋាននរក​ តែ​មនុស្ស​ភាគច្រើន​ដឹកនាំ​ខ្លួនឯង​ចុះទៅ​ឋាននរក​វិញ​។ ជាទូទៅ​ ផ្លូវ​ចុះទៅ​ឋាននរក​ មនុស្ស100នាក់​អាច​ចុះ​បាន​ទាំង100នាក់​ តែបើ​ចង់​ឡើងឋានសួគ៌​វិញ​ មនុស្ស100នាក់​គឺ​អាច​ឡើង​បាន​ប្រហែល​តែ1នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​។ ផ្លូវ​ដែល​នាំ​មនុស្ស​ឱ្យ​ក្លាយជា​អ្នកដឹកនាំ​ គឺ​ដូចគ្នានឹង​ផ្លូវ​ដែល​នាំ​មនុស្ស​ឱ្យ​ឡើងឋានសួគ៌​ដែរ​។ ដូច្នេះ​ វា​ទាមទារ​ឱ្យ​យើង​មានការ​តាំងចិត្ត​ និង​ប្តេជ្ញា​ខ្ពស់​ណាស់​ ដើម្បី​កសាង​សង្គមភាព​ជា​អ្នកដឹកនាំ​ នៅ​ជំនាន់​ពួក​យើង​។ ដើម្បី​សម្រេចបេសកកម្ម​នេះ​ យើង​មិន​អាច​រស់​ដើម្បី​តែ​ខ្លួនឯង​ទៀត​ទេ​ ហើយ​ យើង​ក៏​មិន​អាច​ធ្វើអ្វី​តែម្នាក់​ឯង​ទៀត​ដែរ​។ យើង​ត្រូវ​ចាប់ផ្តើម​ ធ្វើ​យ៉ាងម៉េច​ដើម្បី​ឱ្យ​ស្ថាប័ន​យើង​ មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​គឺ​សុទ្ធតែ​អាច​ក្លាយជា​អ្នកដឹកនាំ​? ខ្ញុំ​យល់ថា​ មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​ គឺ​សុទ្ធតែ​អាច​ក្លាយជា​អ្នកដឹកនាំ​ បើ​ពួកគេ​មាន3​ចំណុច​៖ ដឹង​ ខ្លួន​ ធ្វើ​។

ចំណុច​ទី1​ – ដឹង3​៖ យើង​ចង់​អភិវឌ្ឍ​ស្ថាប័ន​របស់​យើង​ឱ្យ​មនុស្ស​គ្រប់គ្នា​ គឺ​សុទ្ធតែ​អាច​ក្លាយជា​អ្នកដឹកនាំ​ មិនថា​ពួកគាត់​ជា​អ្នកដឹកនាំ​ ឬជា​បុគ្គលិក​ គឺ​ត្រូវតែ​ដឹង3​៖ ដឹង​ទី1​ – ដឹង​ថា​ពួកគាត់​មក​ធ្វើការ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ និង​បង្កើត​ភាព​រុងរឿង​ មាន​-ន័យ​ថាវ​ត្ត​មាន​របស់​ពួកគាត់​ គឺ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ និង​បង្កើត​ភាព​រុងរឿង​។ ពួកគាត់​មិន​គួរ​មក​ធ្វើការ​ដើម្បី​យក​តែ​ប្រាក់ខែ​ ឬគ្រាន់តែ​មក​រៀន​យក​បទ​ពិសោធ​ប៉ុណ្ណោះទេ​ តែ​ពួកគាត់​មក​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ និង​បង្កើត​ភាព​រុងរឿង​។ យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ឱ្យ​ពួកគាត់​ម្នា​ក់ៗ​ មក​ធ្វើការ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ឱ្យ​តិច​ជាង10​% និង​បង្កើត​ភាព​រុងរឿង​ឱ្យ​ធំជាង90​%។

ដឹង​ទី2​ – ដឹង​ថា​ Everything​ is​ because​ of​ me​and​ I am​ the​ source​ of​ everything​ មានន័យថា​ អ្វី​ៗគ្រប់យ៉ាង​គឺ​ដោយសារតែ​ខ្ញុំ​ ហើយ​ខ្ញុំ​គឺជា​ប្រភព​នៃ​អ្វី​ៗគ្រប់យ៉ាង​។ យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ឱ្យ​ពួកគាត់​ដឹង​ថា​ពេល​ដែល​ពួកគាត់​មក​ធ្វើការ​ គឺ​កុំ​គិតថា​ អ្វី​ៗគ្រប់យ៉ាង​គឺ​ដោយសារតែ​អ្នកដទៃ​ទៀត​។ ប្រសិនបើ​កន្លែង​ធ្វើការ​មាន​បញ្ហា​ គឺ​មក​ពី​ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​ដោះស្រាយ​ មិន​ចេះ​ខ្វល់​ មិន​ចេះ​គិត​ និង​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ម៉េច​ដើម្បី​ធ្វើ​ឱ្យ​វា​មាន​ភាពល្អ​ប្រសើរ​។ ប្រសិនបើ​មក​ធ្វើការ​ជួប​មេ​ល្អ​ឬថៅកែ​ល្អ​ គឺ​រៀនសូត្រ​ពី​គាត់​ តែ​ប្រសិនបើ​មក​ធ្វើការ​ជួប​មេ​ឬថៅកែ​មិនល្អ​ គឺ​ត្រូវ​ដឹកនាំ​ជំនួស​គាត់​។ជាទូទៅ​ខ្ញុំ​សង្កេតឃើញ​ថា​ បុគ្គលិក​ភាគច្រើន​ខុស​ធ្ងន់​កន្លែង​ហ្នឹង​។ ពេល​ពួកគាត់​មក​ធ្វើការ​ជួប​មេ​ឬថៅកែ​ល្អ​ គាត់​ថា​វា​ជា​សំណាង​ គាត់​មានឱកាស​ដែល​បាន​ជួប​មេ​ឬថៅកែ​ល្អ​ ប៉ុន្តែ​នៅពេល​ដែល​មក​ជួប​មេ​ឬថៅកែ​មិនល្អ​ ពួកគាត់​នឹង​និយាយដើម​ ត្អូញត្អែរ​ ឬរត់​ចោល​តែម្តង​។ តាមពិត​ឱកាស​ដឹកនាំ​ គឺ​នៅកន្លែង​មេ​ឬថៅកែ​មិនល្អ​ ពីព្រោះ​ប្រសិនបើ​មេ​ឬថៅកែ​ល្អ​ តើ​ងាយ​ឯណា​នឹង​មានឱកាស​ទៅ​ដឹកនាំ​ជំនួស​គាត់​? ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​មេ​ឬថៅកែ​មិនល្អ​ មានន័យថា​ មេឬ​ថៅកែ​ឯណា​ចង់​យ៉ាប់​ឬចង់​មាន​បញ្ហា​? មេ​ឬថៅកែ​ណា​ក៏​ចង់​រុងរឿង​ និង​ចង់​មាន​សុភមង្គល​ដែរ​។ អ៊ីចឹង​កាលណា​មេ​ឬថៅកែ​មាន​បញ្ហា​ គឺ​គាត់​កំពុងតែ​ដង្ហោយ​ហៅរក​អ្នកជួយ​គាត់​ ហើយ​ប្រសិនបើ​យើង​អាច​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​គាត់​បាន​ យើង​នឹង​ក្លាយទៅជា​អ្នកមានគុណ​របស់​គាត់​។ កាលណា​យើង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នកមានគុណ​របស់​មេ​ គឺ​យើង​មានតម្លៃ​ឬឱកាស​ក្លាយ​មេ​ ឬដឹកនាំ​ជំនួស​មេ​។ ឱកាស​នេះ​ គឺ​ពិតជា​ល្អ​ណាស់​សម្រាប់​បុគ្គលិក​គ្រប់គ្នា​។ បុគ្គលិក​គ្រប់គ្នា​ គឺ​អាច​ជា​ប្រភព​នៃ​អ្វី​ៗគ្រប់យ៉ាង​ មិនថា​នៅក្នុង​ស្ថាប័ន​ណា​ទេ​ អ្នក​អាច​ចាប់ផ្តើម​ធ្វើ​នូវ​អ្វី​ដែល​អ្នក​ចង់​ ដើម្បី​សម្រេច​បាន​នូវ​អ្វី​ដែល​ប្រាថ្នា​ ដោយ​គ្រាន់តែ​អ្នកជា​អ្នក​ចាប់ផ្តើម​មុន​ ពោល​គឺ​កុំ​ចេះតែ​ចង់​ ហើយ​មិន​ធ្វើ​។

ដឹង​ទី3​ – ដឹង​ថា​ធ្វើអ្វី​ក៏ដោយ​ គឺ​ធ្វើខ្លួន​ជា​គ្រូ​កន្លែង​នោះ​។ បើ​ធ្វើអ្វី1ត្រូវ​ចេះ​ឱ្យ​ច្បាស់​ និង​អាច​បង្រៀន​គេ​បាន​ឬអាច​ក្លាយជា​គ្រូបង្រៀន​ផ្នែក​ហ្នឹង​បាន​។ ខ្ញុំ​សិក្សា​ឃើញ​មនុស្ស​ភាគច្រើន​ តែងតែ​បាត់​ឱកាស​ដោយសារតែ​ចេះ​អ្វី1មិន​ច្បាស់​ ឬចេះ​អ្វី1មិន​ប្រាកដ​។ប្រសិនបើ​យើង​ចេះ​ធ្វើអ្វី1ឱ្យ​ពិតប្រាកដ​ ចេះច្បាស់​អាច​បង្រៀន​គេ​បាន​ ឬក្លាយជា​គ្រូ​ជំនាញ​ឯកទេស​ខាង​ហ្នឹង​ គឺ​ខ្ញុំ​ជឿ​ថា​ យើង​នឹងអាច​មានឱកាស​ក្លាយ​ទៅជា​អ្នកដឹកនាំ​។ គ្រប់​ស្ថាប័ន​ទាំងអស់​ ប្រសិនបើ​យើង​អាច​កសាង​បុគ្គលិក​ឱ្យ​ក្លាយទៅជា​គ្រូ​បាន​ ស្ថាប័ន​នោះ​នឹង​ក្លាយទៅជា​ស្ថាប័ន​អ្នកដឹកនាំ​។ នៅ​លើ​លោក​នេះ​ទោះបី​យើង​មិន​ចេះ​អ្វីក៏ដោយ​ ឱ្យ​តែ​មាន​គ្រូបង្រៀន​គឺ​ចេះ​បាន​ទាំងអស់​។ នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន​គេ​ចាត់ទុក​គ្រូ​ គឺជា​អ្នកដឹកនាំ​។

ចំណុច​ទី2​ – ខ្លួន3​៖ មិនថា​យើង​ជា​នរណា​ យើង​ត្រូវតែ​ធ្វើខ្លួន​៖ ទី1​ – ជា​មនុស្ស​ស្មោះត្រង់​ ទី2​ – ជា​មនុស្ស​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម​ និង​ទី3​ – ជា​មនុស្ស​ទទួលខុសត្រូវ​។សព្វថ្ងៃ​នេះ​ មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ទាំង3នេះ​មិន​ងាយ​រក​ទេ​។ ឧទាហរណ៍​ដូចជា​អ្នកទទួល​ខុស​ត្រូវ​ យើង​សម្បូរ​អ្នកទទួល​ត្រូវ​ ប៉ុន្តែ​អ្នកទទួល​ទាំង​ខុស​ទទួល​ទាំង​ត្រូវ​ គឺ​មិនសូវ​មាន​ទេ​។ ពាក្យ​ទទួល​ខុសត្រូវ​នេះ​ គឺ​មានន័យ​សំខាន់2គឺ​ 1 – ប្រសិនបើ​ចង់ឱ្យ​អ្វី1កើតឡើង​ គឺ​ត្រូវតែ​មាន​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​ក្នុង​ការ​បង្កើត​ហើយ​បើ​គ្មាន​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​ទេ​ រឿង​នោះ​មិន​អាច​កើតឡើង​បាន​ឡើយ​។ 2- ប្រសិនបើ​មាន​បញ្ហា​អ្វី1​ គឺ​ត្រូវតែ​មាន​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ ហើយ​បើ​គ្មាន​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ទេ​ បញ្ហា​នោះ​មិន​អាច​បាត់​ទៅវិញ​ឡើយ​។មាន​បញ្ហា​អ្វីក៏ដោយ​ គេ​តែង​សួររក​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​។ ជា​រួមមាន​ន័យ​ថា​ ទាំង​ការបង្កើត​ និង​ទាំង​ការ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ គឺ​ត្រូវតែ​មាន​អ្នកទទួល​ខុសត្រូវ​។

ចំណុច​ទី3​ – ធ្វើ3​៖ 1 – សុ​បិន្ត – Dream​ ៖ ភាព​អស្ចារ្យ​នៃ​មនុស្សជាតិ​ គឺ​កើត​ពី​សុបិន​ មិនមែន​ចំណេះដឹង​ទេ​។ ក្ដី​សុបិន​ឬការ​ស្រមៃ​ ដើរលឿន​ជាង​ចំណេះដឹង​។ បើ​គ្មាន​ក្តី​ស្រមៃ​ គឺ​គ្មានអ្វី​កើតឡើង​ឡើយ​ ហើយ​បើ​គ្មាន​ក្តី​ស្រមៃ​ ចំណេះដឹង​គឺ​ឥតន័យ​។ តែ​ទោះបីជា​យ៉ាងណាក៏ដោយ​ ភាព​ខុសគ្នា​នៃ​មនុស្ស​យើង​ គឺ​មិន​ត្រឹមតែ​សុបិន​ទេ​ ទាល់តែ​មាន​កម្លាំង​ទី2​ – ធ្វើសកម្មភាព​ – Drive​ ៖ មានន័យថា​ យើង​ត្រូវតែ​ធ្វើសកម្មភាព​ឆ្ពោះទៅ​រកក្ដី​សុបិន​របស់​យើង​។ ឧទាហរណ៍​យើង​មាន​ក្ដី​សុបិន​ចង់ទៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ​ មនុស្ស​ភាគច្រើន​បាន​ត្រឹមតែ​សុបិន​ តែ​មិន​ធ្វើ​សកម្មភាព​ឬធ្វើដំណើរ​ឆ្ពោះទៅ​រក​ក្តី​សុបិន​នោះ​ឡើយ​។ មនុស្ស​ដែល​ខ្លាំង​ គឺ​តែងតែមាន​ក្ដី​សុបិន​ បូក​នឹង​ធ្វើសកម្មភាព​។ បើ​មានតែ​ក្ដី​សុបិន​ ហើយ​គ្មាន​សកម្មភាព​ គឺ​ស្មើនឹង​ទទេ​ (Dream​ without​ drive​ is​ nothing​) តែបើ​មានតែ​សកម្មភាព​ គ្មាន​ក្តី​សុបិន​ គឺ​ស្មើនឹង​ឥតបានការ​។ ដូច្នេះ​បើ​មាន​ទាំង​សុបិន​ និង​មាន​ទាំង​សកម្មភាព​ គឺ​ស្មើ​នឹង​អ្វី​ៗគ្រប់​យ៉ាង​។ មាន​សុបិន​ និង​មាន​សកម្មភាព​ គឺជា​រឿង​ល្អ​ តែ​វា​មិនទាន់​គ្រប់គ្រាន់​ទេ​។ កម្លាំង​ទាំង២នេះ​អាច​នឹង​មិន​សម្រេចជោគជ័យ​ បើ​គ្មានកម្លាំង​ទី3​ – វិន័យ​ – Discipline​ ៖ នៅពេល​ដែល​យើង​បើកឡាន​ បើ​យើង​ស្រវឹង​ គ្មាន​វិន័យ​នៅក្នុង​ការ​បើកបរ​ នោះ​អាច​បណ្ដាល​ឱ្យ​គ្រោះថ្នាក់​។ មនុស្ស​ដែល​មិន​អាច​សម្រេច​ក្តី​សុបិន​ភាគច្រើន​ មិនមែន​ពួកគេ​មិន​ធ្វើសកម្មភាព​ទេ​ តែ​ពួកគេ​ខ្វះ​វិន័យ​។ មនុស្ស​ភាគច្រើន​មាន​សុបិន​ដែរ​ តែ​សុបិន​នោះ​មិន​មានតម្លៃ​គ្រប់គ្រាន់​ ដែល​នាំ​ឱ្យ​ពួកគេ​ធ្វើសកម្មភាព​ពិតប្រាកដ​។ ពួកគាត់​ភាគច្រើន​ធ្វើស​កម្ម​ភា​ពលេងៗ​ ហើយ​ចង់បាន​លទ្ធផល​មែនទែន​។ បើ​យើង​មាន​ក្ដី​សុបិន​ខ្សោយ​ សកម្មភាព​មិន​ខ្លាំង​ វិន័យ​មិន​ខ្ពស់​ ទោះបីជា​យើង​ប្រាថ្នា​អ្វីក៏ដោយ​ គឺ​មិន​អាច​សម្រេច​បាន​ឡើយ​៕

Advertisement