បើទោះជាមានចំនួនមិនដល់10% ក្នុងចំណោមប្រជាជនប្រមាណជា650លាននាក់នៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ប៉ុន្តែគ្រួសារដើមកំណើតចិនជាច្រើនដែលនៅពីក្រោយក្រុមហ៊ុនយក្សនានា កំពុងតែគ្រប់គ្រងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចជាច្រើននៅក្នុងតំបន់ដែលមានទំហំសេដ្ឋកិច្ចគិតជាទឹកប្រាក់ឡើងដល់3លានលានដុល្លារអាមេរិកនេះ។
ឆ្នាំ1919 Chia Ek Chor បានមករស់នៅក្នុងទីក្រុងបាងកកប្រទេសថៃ និងបានបើកហាងតូចមួយដើម្បីលក់គ្រាប់ពូជដែលនាំចូលពីស្រុកកំណើតនៅឯ Guangdong ប្រទេសចិន។ ក្រោយរយៈពេល2ជំនាន់ ក្រុមហ៊ុនរបស់ Chia Ek Chor ដែលមានឈ្មោះថា Charoen Pokphand (CP) Group បានក្លាយជាក្រុមហ៊ុនខ្នាតយក្សមួយនៅប្រទេសថៃ ដោយមានលក់ទំនិញស្ទើរគ្រប់ប្រភេទតាំងពីសាច់មាន់ សាច់ជ្រូក រហូតដល់រថយន្ត និងទូរស័ព្ទ។ ស្ថាបនិករបស់ក្រុមហ៊ុន ដែលបានទទួលមរណភាពកាលពីឆ្នាំ1983 បានប្ដូរត្រកូលទៅជាភាសាថៃ គឺ Chearavanont។ ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តលោកនៅតែបាញ់ឆ្ពោះទៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន។ ឈ្មោះកូនប្រុសចំនួន4នាក់របស់លោក គឺ Zhengmin, Daimin, Zhongmin និង Guomin នៅពេលបកប្រែជាភាសាចិនកុកងឺ អក្សរដំបូងក្នុងឈ្មោះរបស់ពួកគេ សុទ្ធសឹងតែមានន័យថា “ចិនមហាអស្ចារ្យ និងរុងរឿង”។
ទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតរវាងគ្រួសារត្រកូល Chearavanont ជាមួយនឹងស្រុកចិន មិនត្រឹមតែជាមនោសញ្ចេតនានោះទេ ប៉ុន្តែគឺមានទាក់ទិននឹងសេដ្ឋកិច្ចដ៏មហិមាផងដែរ។ 2/5 ក្នុងចំណោមប្រាក់ចំណូល68ពាន់លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំៗរបស់ក្រុមហ៊ុន CP គឺបានមកពីសាខារាប់រយនៅប្រទេសចិន រួមមានបណ្ដារោងចក្រផលិតចំណីសត្វ ផ្សារទំនើប និងមុខជំនួញផ្សេងៗទៀត។ CP ក៏កាន់កាប់ភាគហ៊ុនមួយចំនួនធំនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង Ping An របស់ប្រទេសចិនទៀតផង។ ក្រុមហ៊ុន CP ក៏ជាដៃគូជាទីចូលចិត្តរបស់បណ្ដាក្រុមហ៊ុនវិនិយោគចិននៅប្រទេសថៃ ក្នុងនោះមានដូចជា SAIC ដែលជាក្រុមហ៊ុនរថយន្តមួយដែលបានសហការជាមួយ CP ដើម្បីផលិតរថយន្តកីឡា និងរថយន្តប្រភេទ pickup។
អតីតកាលនិងបច្ចុប្បន្នកាលរបស់គ្រួសារត្រកូល Chearavanonts បាននិងកំពុងស្ដែងឱ្យឃើញអំពីរឿងរ៉ាវជាច្រើននៃបណ្ដាគ្រួសារដើមកំណើតចិនដែលមានទ្រព្យហូរហៀរផ្សេងទៀត ដែលកំពុង “ពើងទ្រូង” នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ បើទោះជាមានចំនួនមិនដល់10% ក្នុងចំណោមប្រជាជនសរុបប្រមាណជា650លាននាក់នៅតំបន់នេះ ប៉ុន្តែបណ្ដាគ្រួសារត្រកូលចិនដែលឈរពីក្រោយក្រុមហ៊ុនធំៗជាច្រើន កំពុងតែគ្រប់គ្រងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចជាច្រើនផ្នែកនៅក្នុងតំបន់ដែលមានទំហំសេដ្ឋកិច្ច 3លានលានដុល្លារអាមេរិកនេះ។
គ្រួសារត្រកូលចិននៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ រកស៊ីមានបានក៏ដោយសារមានទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសចិន ចំណែកគ្រួសារត្រកូលចិននៅប្រទេសចិនរកស៊ីមានបានក៏ដោយសារមានទំនាក់ទំនងជាមួយបណ្ដាជនជាតិ ឬប្រទេសជាច្រើននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ George Yeo ដែលជាអតីតរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសនៃប្រទេសសឹង្ហបុរីយល់ថា “ចិនបីបាច់ពួកគេ ហើយពួកគេក៏បីបាច់ចិន”។
យោងតាមការវិភាគរបស់ The Economist ដោយយោងទៅលើទិន្នន័យពីទស្សនាវដ្ដី Forbes បានឱ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំមុនមានជាង 3/4 ក្នុងចំណោមទ្រព្យ 369ពាន់លានដុល្លាររបស់បណ្ដាសេដ្ឋីនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ គឺគ្រប់គ្រងដោយក្រុម huaren (huaren គឺសំដៅទៅលើពលរដ្ឋដែលមានដើមកំណើតចិន តែចូលសញ្ជាតិប្រទេសដទៃ)។ ក្រុមនេះ (huaren) ប្រមូលផ្ដុំគ្នាច្រើនជាងគេគឺនៅប្រទេសសឹង្ហបុរី ប៉ុន្តែពួកគេក៏មានវត្តមានជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសផ្សេងៗនៃតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ផងដែរ មានដូចជាឥណ្ឌូនេស៊ី ហ្វីលីពីន វៀតណាម។ល។
នៅម៉ាឡេស៊ី មហាសេដ្ឋី Robert Kuok កំពុងគ្រប់គ្រងវិស័យជាច្រើន តាំងពីស្ករស រហូតដល់បណ្ដាញសណ្ឋាគារ Shangri-La។ នៅឥណ្ឌូនេស៊ីវិញ ក្រុមហ៊ុន Lippo Group របស់គ្រួសារត្រកូល Riady កំពុងរកស៊ីយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងក្នុងវិស័យធនាគារ អចលនទ្រព្យ និងសុខាភិបាល។ កាលពីឆ្នាំទៅ ស្ថិតិមួយបានបង្ហាញថា ក្នុងចំណោមមហាសេដ្ឋីហ្វីលីពីនចំនួន17នាក់ គឺមាន15នាក់ហើយដែលមានដើមកំណើតចិន។ ចំណែក SM Group របស់ហ្វីលីពីនដែលស្ថិតក្រោមការចាត់ចែងរបស់គ្រួសារត្រកូល Sy ក៏មានមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មលំដាប់ខ្ពស់នៅពាសពេញទឹកដីចិន។
ប្រទេសមីយ៉ានម៉ារមិនទាន់មានមហាសេដ្ឋីដើមកំណើតចិន ប៉ុន្តែមានអ្នកជំនួញកំពូលៗជាច្រើនដែលមានដើមកំណើតចិន មានដូចជា Serge Pun (ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យនិងធនាគារ Yoma) ឬ Aik Htun (ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន Shwe Taung ដែលរកស៊ីខាងសំណង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងអចលនទ្រព្យផ្សេងទៀត) ជាដើម។ល។
ចំណេញទាំងសងខាង
អ្នកជំនួញដើមកំណើតចិនទាំងនេះ បានធ្វើឱ្យអាស៊ីអាគ្នេយ៍យកឈ្នះសហភាពអឺរ៉ុបក្នុងការក្លាយជាដៃគូពាណិជ្ជកម្មធំជាងគេរបស់ប្រទេសចិននៅក្នុងឆ្នាំនេះ។ សេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកកំពុងធ្លាក់ចុះ និងឥរិយាបថរារែកនៅចំពោះមុខប្រទេសចិនរបស់ក្រុមប្រទេសលោកខាងលិច ដែលកើតឡើងដោយសារបញ្ហា COVID-19 បញ្ហានយោបាយ និងបញ្ហាសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មជាដើមជាដើម កំពុងផ្ដល់ឱកាសល្អកាន់តែច្រើនដល់ក្រុម huaren និងក្រុមជនជាតិចិននៅប្រទេសចិន ក្នុងការផ្សារភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងខ្លាំងជាងមុន។
ក៏ប៉ុន្តែ ប្រការខាងលើនេះមិនងាយនឹងដំណើរការដោយរលូតនោះឡើយ។ ក្ដីស្រមៃក្នុងការកែប្រែស្ថានការណ៍ឱ្យវិលទៅរកភាពអស្ចារ្យនៃប្រទេសចិនរបស់លោក Xi Jinping គឺទាមទារឱ្យមានភក្ដីភាពច្រើនជាងបច្ចុប្បន្ន ខណៈដែលស្រុកកំណើតទីពីររបស់ក្រុម huaren កាន់តែសង្ស័យចំពោះមហាអំណាចមួយនេះ។ ដើម្បីធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពទាំងសងខាង ក្រុម huaren ទាំងនេះ ត្រូវតែប្រើប្រាស់ជំនាញផ្នែកនយោបាយរបស់ខ្លួនឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព។
ពលរដ្ឋចិនដំបូងដែលបានមកកាន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍តាំងពីសតវត្សរ៍ទី15 ប៉ុន្តែមានក្រុមមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងចំណោមក្រុម huaren កំពូលៗនាបច្ចុប្បន្ន បានមកកាន់តំបន់នេះដើម្បីគេចពីស្ថានភាពក្រីក្រ និងអំពើហិង្សាកាលពីដំណាក់ដំបូងៗនៃសតវត្សរ៍ទី19។
ភាគច្រើននៃពួកគេសុទ្ធសឹងតែបានប្ដូរត្រកូល។ ចំណែកភាពមានបានរបស់ពួកគេគឺកើតឡើងដោយសារការធ្វើជំនួញ ហើយក្រោយមក មានករណីជាច្រើនបានប្រើប្រាស់ទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកនយោបាយដើម្បី “ងើបឡើង” យ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ឧទាហរណ៍ដូចជា Liam Sioe Liong ដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន Salim Group ជាដើម បានប្រើប្រាស់ទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអតីតប្រធានាធិបតីឥណ្ឌូនេស៊ី Suharto ហើយក៏ទទួលបាន “មូលដ្ឋាន” ផ្ដាច់មុខនៅក្នុងវិស័យជាច្រើននៃប្រទេសនេះ។
នៅពាសពេញទឹកដីអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ទំនាក់ទំនងដូចខាងលើនេះ បានជួយឱ្យមហាសេដ្ឋីដើមកំណើតចិនជាច្រើន កសាងបានគ្រឹះយ៉ាងរឹងមាំចាប់តាំងពីយុគសម័យសេដ្ឋកិច្ចរីកចម្រើនខ្លាំងនៅអាស៊ីក្នុងបណ្ដាទសវត្សរ៍ឆ្នាំ1990 និងក្លាយជាក្រុមហ៊ុនយក្សនានារហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ ក្រុមពលរដ្ឋដែលត្រូវបានគេហៅថា huaren ទាំងនេះ កំពុងគ្រប់គ្រងវីស័យជាច្រើន រាប់ចាប់ពីកសិកម្ម រហូតដល់ហិរញ្ញវត្ថុ៕
ប្រភព៖ សារព័ត៌មានបរទេស
