ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យ Johns Hopkins កំពុងតែពិនិត្យទៅលើបច្ចេកវិទ្យាដែលប្រើប្រាស់កម្ដៅព្រះអាទិត្យដើម្បីរុញច្រានយានអវកាសឱ្យទៅដល់ជាយប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ និងចូលទៅដល់ទីអវកាសអន្តរតារា (Interstellar medium) ដែលនៅចន្លោះពីព្រះអាទិត្យមួយទៅព្រះអាទិត្យមួយ នៅក្នុងកាឡាក់ស៊ី។
ក្រុមអ្នកអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យានេះបានឱ្យដឹងថា កម្លាំងរុញច្រានដែលប្រើថាមពលព្រះអាទិត្យមិនមែនជាទិដ្ឋភាពចម្លែកហួសនិស្ស័យនោះទេ។ ឧបករណ៍ពិសោធន៍(កុងតឺរន័រមួយដែលផ្ទុកពេញដោយអំពូលភ្លើង LED) របស់សាកលវិទ្យាល័យនេះ អាចបញ្ជាក់បានថា បច្ចេកវិទ្យានេះពិតជាមានលទ្ធភាព នេះបើតាម Jason Benjoski មកពីមន្ទីរពិសោធន៍រូបវិទ្យាអនុវត្តនៃសាកលវិទ្យាល័យ John Hopkins នៅ Maryland សហរដ្ឋអាមេរិក។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនូវអ្វីដែលស្ថិតនៅខាងក្រៅតំបន់ heliosphere ជាលម្ហអវកាសដែលលែងមានឥទ្ធិពលរបស់ព្រះអាទិត្យ គឺជាការលំបាក ដោយសារតែមានរយៈចម្ងាយឆ្ងាយ។ យានអវកាសចំនួន2គ្រឿងគត់ដែលធ្លាប់បានហោះចេញក្រៅតំបន់ heliosphere នៃប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ នោះគឺ Voyager 1 និង Voyager 2 ដែលពួកវាត្រូវហោះហើរក្នុងរយៈពេលជិតកន្លះសតវត្សរ៍ដើម្បីប្រមូលទិន្នន័យអំពីលម្ហអវកាសអន្តរតារាជាលើកដំបូង។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលធ្វើឱ្យ NASA ត្រូវធ្វើការជាមួយក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅមន្ទីរពិសោធន៍រូបវិទ្យាអនុវត្តដើម្បីស្វែងរកបច្ចេកវិទ្យាដែលអាចរុញច្រានយានអវកាសឱ្យហោះហើរក្នុងល្បឿនលឿនជាងបច្ចុប្បន្នច្រើនដង។
NASA បានប្រកាសឱ្យដឹងអំពីគម្រោងសហការខាងលើកាលពីខែតុលា2019 និងបានបន្ថែមថា ភារកិច្ចនៃការអនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះ នឹងអាចត្រូវបានធ្វើឡើងចាប់ពីឆ្នាំ2030។
ជំនួសឱ្យការដុតប្រេងឥន្ធនៈ យានអវកាសថ្មីរបស់ NASA នឹងដំណើរការដោយកម្ដៅព្រះអាទិត្យ ដោយការប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូសែនពីព្រះអាទិត្យ បង្កើតជាកម្ដៅ និងបាញ់ថាមពលចេញពីបំពង់របស់ម៉ាស៊ីនដើម្បីបង្កើតជាកម្លាំងរុញច្រាន។
ក្រៅពីឧបសគ្គទាក់ទងនឹងការរចនាម៉ាស៊ីន កាំជ្រួចដែលប្រើថាមពលព្រះអាទិត្យនេះក៏ត្រូវតែជាឧបករណ៍ដែលមិនរលាយនៅពេលទៅក្បែរព្រះអាទិត្យបំផុត ដើម្បីទទួលបានថាមពលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការហោះហើរដែលមានល្បឿនចាប់ពី 48,280ដល់ 321,868គម/ម៉ោង។ បច្ចុប្បន្ន មានវត្ថុធាតុតិចតួចណាស់ដែលអាចស៊ូទ្រាំបានជាមួយនឹងកម្ដៅខ្ពស់ពេលទៅក្បែរព្រះអាទិត្យ ដោយនៅតែអាចនាំឧស្ម័នអ៊ីដ្រូសែនបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ Benkoski សង្ឃឹមថា លោហធាតុដែលបង្កើតឡើងដោយម៉ាស៊ីនបោះពុម្ភ 3D នឹងជាគន្លឹះដែលអាចបង្កើតបានបន្ទះការពារកម្ដៅដ៏ខ្លាំងក្លាពីព្រះអាទិត្យ៕
ប្រភព៖ Futurism
