គឺជារឿងធម្មតារបស់ “សេចក្ដីស្នេហា” ដែលត្រូវតែប្រសព្វជួបនឹង “ក្តីសមបំណង” និង “ក្តីខកបំណង” … “សេចក្តីសុខ” និង “ក្តីទុក្ខសោក” តែបើបានជួបនឹងសេចក្ដីស្នេហាដែលល្អៗ នោះគឺបានន័យថា អ្នកសំណាងល្អណាស់…ចុះបើជួបនឹងស្នេហាដែលខកបំណង ដែលចង់ “បំភ្លេច” និងទោះជាខំប្រឹងបំភ្លេចយ៉ាងណា ក៏មិនអាចបំភ្លេចបាន ព្រោះវានៅតែដក់ដិតជាប់នៅក្នុងបេះដូងវិញនោះ តើអ្នកត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? តើអ្នកធ្លាប់ដាក់សំណួរបែបនេះចំពោះខ្លួនឯងដែរឬទេ?
ពិតហើយ ដែលការចងចាំរបស់មនុស្សយើងម្នាក់ៗវាខុសគ្នា អ្នកខ្លះឆាប់ភ្លេច អ្នកខ្លះក្រភ្លេចនិងអ្នកខ្លះមិនងាយភ្លេច ទោះជាខំព្យាយាមបំភ្លេចយ៉ាងណា ក៏មិនអាចបំភ្លេចបានដែរ… នៅក្នុងខួរក្បាលនៅតែវិលវល់ នឹកឃើញតែរូបភាពចាស់ៗ រឿងរ៉ាវកាលពីអតីត អារម្មណ៍ចាស់ៗពីមុនដែលរូបអ្នក ឬគេធ្លាប់បានប្រគល់ឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ទីកន្លែងដែលធ្លាប់ដើរដឹកដៃគ្នាកាលគ្រាដំបូង ហាងដែលយើងធ្លាប់ញ៉ាំបាយជាមួយគ្នាជាប្រចាំ កុនរឿងនោះដែលគេ ឬនាងចូលចិត្តមើល។ល។
ពិតមែនហើយថា “ពេលវេលាមិនអាចធ្វើឱ្យនរណាភ្លេចនរណាបានឡើយ” តែវិធីដែលល្អបំផុតនោះគឺ បើនៅតែមិនអាចបំភ្លេចគេបានក៏គ្រាន់តែចាំថា គេលែងស្រឡាញ់យើងទៅបានហើយ និងសួរខ្លួនឯងថា តើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនព្រមប្រមូលការចងចាំចាស់ៗ អនុស្សាវរីយ៍ចាស់ៗដែលយើង និងគេធ្លាប់ធ្វើរួមគ្នាទាំងនោះដាក់ចូលទៅក្នុងទីជម្រៅនៃបេះដូង រួចចាក់សោបិទវាឱ្យជិត ឈប់រំឭក ឈប់នឹកឃើញនោះឱ្យអស់ទៅ? រួចហើយរង់ចាំដល់ថ្ងៃណាមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ជាថ្មីម្តងទៀត និងស្នាមរបួសដែលធ្លាប់មាននោះ វាជាសះស្រួលបួលហើយ សឹមបើកទ្វារបេះដូងជាថ្មីម្តងទៀត ទទួលយកអ្នកថ្មី ក៏វាមិនមែនជារឿងអីប្លែកដែរ។
ចូរសាកល្បងសួរបេះដូងខ្លួនឯងទៅមើលថា តើចង់មានសេចក្តីសុខជាមួយបច្ចុប្បន្ន ឬចង់មានសេចក្តីសុខជាមួយនឹងអតីតកាលដែលកន្លងហួសទៅហើយ ដែលវាមិនអាចនឹងវិលត្រឡប់មកឱ្យយើងកែកុនជាថ្មីទៀតបាននោះ?ចូរកុំភ្លេចថា ជីវិតត្រូវតែឈានទៅមុខជានិច្ច ហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ… ការចងចាំគ្រាន់តែជាចំណែកតូចមួយក្នុងជីវិតប៉ុណ្ណោះ មិនមែនក្នុងជីវិតទាំងមូលរបស់យើងឡើយ៕
